@ ျမိဳ ့ႏွစ္ ျမိဳ ့

တစ္ေန ့တြင္ ကၽြႏု္ပ္ Blogger ပူးတစ္ေကာင္ ျမိဳ ့ထဲသြားခ်ိန္၌ အလြန္ အင္မတန္မွ ေကာင္းမြန္လွေသာအရာ ၃ ခုကို ေတြ ့ရွိေလသည္ ။ ထိုအရာကုိ ကၽြႏု္ပ္စြဲလန္းခဲ့သည္မွာ ၾကာၿပီ။ ကၽြႏု္ပ္၏ အေတြးအေခၚ တစ္စိတ္တစ္ပုိင္းကုိ တိုးတက္ေစခဲ့သည္မွာလည္း မွန္၏ ။ ထုိအရာအား ကၽြႏု္ပ္၏ ရင္းႏွီးလွစြာေသာ Blogger ေရာင္းရင္းအေပါင္းကုိ ေ၀မွ်လိုစိတ္ ျဖစ္လာရကား ၀ယ္ရန္ဆံုးျဖတ္လိုက္၏ ။ သုိ ့ေသာ္ အကၽြႏု္ပ္ကို အခက္အခဲ ေတြ ့ေစသည္မွာ ကၽြႏု္ပ္၌ လံုေလာက္ေသာ ပုိက္ဆံ မပါလာျခင္းပင္တကား။ အသို ့ႏွင့္ ကၽြပ္ႏု္ပ္သည္ ၃ ခုအနက္ ၁ ခုကိုသာ ၀ယ္ယူလာခဲ့ရာ ထိုအရာကား အျခားမဟုတ္ အင္မတန္မွ နံမည္ႀကီးလွေသာ စာေရးဆရာႀကီး ဦးေဖျမင့္၏ "ႏွလံုးသား အာဟာရ" စာအုပ္ပင္ ျဖစ္ေခ်ေတာ့ တမံု ့။ယေန ့မွစ၍ ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္အတူ ႏွလံုးသားအာဟာ ရမ်ားကို မွီ၀ဲရန္ ကၽြႏု္ပ္မွ ရင္းႏွင္းပ်ဴငွာစြာ ဖိတ္ေခၚအပ္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား...............

@ ျမိဳ ့ႏွစ္ ျမိဳ ့

ၿမိဳ ့ႀကီးတစ္ၿမိဳ ့၏ အ၀င္၀နား ခရီးသြားတစ္ေယာက္ ဆိုက္ေရာက္လာသည္ ။ ၿမိဳ ့ထဲမ၀င္မီ လမ္းေဘးမွာ ထိုင္ေနသည့္ မိန္းမတစ္ေယာက္ကုိ သူေမးသည္။
"ဒီၿမိဳ ့ကသူေတြ ဘယ္လုိစိတ္သေဘာထား ရွိၾကသလဲဗ်"
အမ်ိဳးသမီးက ျပန္ေမးသည္။ "ရွင္ထြက္လာခဲ့တဲ့ ၿမိဳ ့ကလူေတြေကာ ဘယ္လိုသေဘာမ်ိဳး ရွိၾကသလဲ"
"ဆိုးပါ့ဗ်ာ၊ အင္မတန္ ယုတ္မာေကာက္က်စ္တဲ့ လူေတြ၊ လံုး၀ ယံုၾကည္လို ့မရတဲ့ လူေတြ၊ ေကာင္းကြက္ဆိုလို ့ တစ္စက္ကေလးမွ မရွိတဲ့သူေတြ" သူကမဲ့မဲ့ရြဲ ့ရြဲ ့ ျပန္ေျဖသည္။
"အင္း ၊ ဒီျမိဳ ့ကလူေတြလဲ အဲဒီပံုစံအတိုင္းပဲ ရွင္ေတြ ့ရဦးမွာပါ" အမ်ိဳးသမီးက ဆိုလုိက္သည္။

မ်ားမၾကာမီပင္ ေနာက္ခရီးသည္တစ္ေယာက္ ျမိဳ ့နားေရာက္လာျပန္ကာ အမ်ိဳးသမီးအား ျမိဳ ့ထဲက လူေတြ အ ေၾကာင္း ေမးျပန္သည္။ သည္အခါ အမ်ိဳးသမီးကလည္း ပထမ ခရီးသည္တုန္းကအတိုင္း သူလာခဲ့သည့္ျမိဳ ့ကလူ ေတြအေၾကာင္း ျပန္လွန္ေမးခြန္းထုတ္ျပန္သည္။
"အင္မတန္ စိတ္သေဘာ ေကာင္းၾကပါတယ္ဗ်ာ၊ ရုိးသားတယ္ ၊ အလုပ္ႀကိဳးစားတယ္ ၊ သူမတူေအာင္လဲ ရက္ေရာ ၾကပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္အဲဒီက ထြက္လာရတာ စိတ္မေကာင္းဘူး" လိႈက္လွဲေသာ ေလသံျဖင့္ ဆို ေလသည္။
သည္အခါ ပညာရွိအမ်ိဳးသမီး အေျဖေပးလုိက္သည္။
"ေရွ ့ကျမိဳ ့ထဲမွာလဲ အဲဒီလုိ လူမ်ိဳးေတြပဲ ရွင္ထပ္ေတြ ့ရမွာပါ" ဟူ၍။

[the best of Bits and Pieces မွ A Tale of Two Cities]

တူရာေလးေတြ ဖတ္ခ်င္ရင္